"Es hat geschellt. "
"Hab ich gehört. "
"Willst du nicht öffnen? "
"Ich öffne ihm nie"
"Ich denk Du wartest auf ihn"
"Nur auf sein Läuten"
"Jeden Tag?"
"Nur am Samstag Abend"
"Und er läutet jeden Samstag?"
"Ja"
"Und Du öffnest nie"
"Nein"
"Stört es ihn nicht? "
"Nein. Er erwartet es nicht. Er kommt hier vorbei auf dem Weg in seine Bar. Und läutet"
"Und geht gleich weiter? "
"Ja"
"Weshalb?"
"Wegen unserer Liebe zum Theater. "
"Was?"
"Wir lieben beide Beckett"
————
Ilhan Atasoy war so freundlich das Stückchen ins Türkische zu übersetzen:
"Zil çaldı"
"Duydum"
"Açmayacak mısın?"
"Ben asla açmam"
"Hani sen onu bekliyordun?"
"Onun salt zili çalmasını"
"Her gün mü?"
"Sadece cumartesi akşamı"
"Her cumartesi çalıyor mu?"
"Evet"
"Ve sen hiç açmıyorsun?"
"Hayır"
"O hiç rahatsız olmuyor mu?"
‚Hayır. Açılsın diye bir beklentisi yok. Bara giderken buraya uğrar; zili çalar"
"Sonra da yoluna devam eder öyle mi?"
"Evet"
"Neden ama?"
"Tiyatroya olan sevgimizden"
"Nasıl yani?"
"İkimiz de Beckett´i çok seviyoruz"
Çeviri / Übersetzung: İlhan Atasoy
